tanıyamadım son halini halimin

tutunamadım yokluğunda neyleyim

güvenemedim ellerime

ellerin yokken tenimde

tabularını yıkan kadın ben miyim?

sonsuza dek uyuyamam sanmışım

hayallere takılıp kalmışım

dokunamam gözlerine

gözlerin yüreğimde

sensizken küçücük kadınmışım.

orospuymuşum

kapısız ve bacasız evimin pencerelerinden bakıyorum yıldızlarıma.

yağmur benim için yağıyor bu gece,

canlanıyorum

ay dedeyle sevişiyorum korulukta

yapraklarla dans edip, giriyorum toprağın koynuna.

orospuymuşum ben

fezevengimmiş güneş,

saçıma ışık takar, yanağıma al çalar.

allar pular da sunar, satar beni doğaya.

dünya gözüyle gör be kardeşim

önlerine çıkan herşeyi telefolarına kaydeden, dijital makinalarıyla çeken sürekli bir ekran arkasından bakan kardeşlerim. çekin önünüzden o pikselleri ve bakın, o anı yaşayın, ne olduğunu bile anlayamadan davranmayın cep telefonunuza, fotograf makinanıza. kime göstereceksin istiklal'de dans eden yerliyi, kime saklayacaksın öldürdüğün o anı. kim dinleyecek kalabalığın arkasından duyulan kemancı kadını. bırak. sen dinle. zaten ortalığa çıkardığını da sanmam çektiklerini, fırsat mı kalır hep elinde telefonun, şimdi şunu yapıyorumu anlatırken aslnda hiçbir şey yapmadığını farket. tatilinin nasıl geçtiğini daha başlamadan anlatma eşine dostuna, yaşa. yaşa ki yaşlanasın. senin de gözün pek gönlün tok olsun. konserleri ille de ekran arkasından izlemeye meraksan zahmet etme otur dvd'den izle. havayi fişeği ne çekiyorsun, bırak zamanı dinle.

bu biraz da kendime

susuz

susuzluğum

yakınsız yalnızlık çökünce içine koru söndüremeyen susuzluk

geldimi gitmeyenlerden olanı beklereken geçenin durgunluğu

yaşlılığa ertelenenler arasındaymış umutsuzluk

karaymış göldeki balıklara susamış susuzluğum.

dinlemek suskunluğumun çaresi,

dinledikçe dingin olan omuzlarımın ağrısına derman

kafamın kesilmesi

susadıkça suskunlaşmak kederli

kısacık zamanlara seslenmeden varmak

sorularıma cevap aramadan bulmak mıymış yaşamak

beklemek yazdıkça yazamadıklarını bilmemek

beklenmeyen hısımları bulmamak

gelenlere kapı açık dememek, diyememek

bilinmedik bir yıldızla çarpışmak

yıldızlar, kör gözlerle dünyaya bakmakta

hayallere yakamoz taşımakta

kimisine aydınlık olmakta

kimimiz olmaktan korkmakta

dinlerken

bayram

bir damla suyun içine doğradım hayallerimi ve ikram ettim konuklara, ne çikolata vardı ne de şeker...

karanlıĞIM

bazen karanlıkta kalmak istiyorum, sessiz...

sessizlik..., uzadıkça uzayan.

dumanlı havalarda dumanı tütmeyen sigara gibi

kalabalıklarda saklambaç oynayan küçük bir çocuk gibi,

oyun arkadaşı olmayan

bazen karanlıklarda kalmak istiyorum,

bazen karanlık olmak

karanlık....

bazen sessiz kalmak istiyorum

içimden gelen sesle yetinebilmek

içsesimin farkına varabilmek istiyorum ,

çığlığımla, sessizliğimi bozabilmek ...

bazen aç kalmak, bazen çıplak dolaşmak

karanlığı koklayışımla nefes almak...

olamayanlar

anılar....

olabilenler ve olamayanlar

hangisi daha çok acı verir,

beynini meşgul eder

hangisi rakı masasını bekler,

askerlik hikayelerinden sonra, anlatılmak için

hangisi gülücüklerimizin arkasına sakladığımız

hıçkırıklarımız

olabilenler ve olamayanlar

anılar.....

belki günlüklerimize değil ama ajandamıza yazdıklarımız

belki şarkılarda saklayıp hiç bulamadıklarımız

hangisi....

onların günahı yok, sevabı da.

mutlu ediyor mu bu seni

zamanı yok. geçmişi yok, geleceği de

ondokuzundaki ses tonun yok seni seviyorum diyebilmek için

kanın o kadar hızlı akmıyor damarlarında

kalbini yerinde sökmek için

şimdi titreyen ellerinle anlat şu beyaz kağıda anılarını

olabilenleri ya da olamayanları.....

bıyıklı balık

sen hiç bıyıklı balık gördün mü?

ben gördüm,

diğer balıklarda bıyık varmıdır?

bilmiyorum.

çok garip.

ben gördüm.

nerde gördüğümü söyleyemem, insanın her zaman sırları olmalı,

bilmiyorum.

onu elime almak istedim.

ama yakalayamadım.

elimde birkaç pul bir de bıyık bıraktı.

çok garip.

diğer balıklar da bıyık var mıdır?

ben bıyıklı bir balık gördüm.

bana pullarından ve bıyığından bıraktı,

avucuma sakladım onları,

elimi sıkıca kapadım.

sonra korktum.

çok garip.

bilmiyorum.

ya pullar havasızlıktan hoşlanmazsa

elimi açtım

pullarda gözbebeklerimi bile görebiliyordum

ve

ben bıyıklı bir balık gördüm.

çok garip.

bilmiyorum.

nerde gördüğümü söyleyemem, insanın her zaman sırları olmalı.

dinlemeliymişim meğer dinlenmeliymişim

dinlemeliymişim meğer

dinlenmeliymişim.

tırnak uclarımı hissedip

öyle acıtmalıymışım avuç içlerimi

dinlemeliymişim meğer

tenimi, saç telimi

öyle girmeliymişim koynuna

sonra dinlenmeliymişim.

dinlemeliymişim meğer

şehrin gürültüsünü

duymadıklarımı dinleyip

dinlenmeliymişim de

öyle terketmeliymişim.

kirpik uclarımı görüp

uzatmalıymışım geceden

tutunup yıldızlara

dinlemeliymişim sesizliği de

öyle dinlenmeliymişim.

apartman dairesi, balkonlu

apartman dairesi, balkonlu

penceresiz, kapısız, balkonlu.....

istanbul'u terketti hüzün

istanbul'u terketti hüzün

bir uğultu doldurdu önce kulaklarımı

yıldızlarımı yerlere serdi sonra

çifter kayar oldular

renklendiler, seslendiler karanlıkta..

istanbul'u terketti hüzün

önce gece bıraktı tabi

sessizlik dayanamadı gecenin yokluğuna

sonrasında

ne guguk kuşu ne baykuş duyuldu

istanbul'u terketti hüzün

ay az uğrar oldu penceresine

aşklar yaşanmaz oldu

karanlıklar kör kuyularda bulundu

istanbul'u terketti hüzün

hüzünü kim bilir geceziz

şehirler artık kedersiz

gündüzlü geceler taşımaz hüzün